Plato and the Universality of Dignity

An important argument in favour of recognising the cultural relativism and against universality of dignity and human rights, is the claim that the concept of dignity is a genuinely modern one. An analysis of a passage from the Demiurge’s speech in Timaeus reveals that Plato devoted time to reflecting on the question of what determines the qualitative difference between certain beings (gods and human being) and the world of things, and what forms the basis for the special treatment of these beings – issues that using the language of today can be described reasonably as dignity. The attributes of this form of dignity seem to overlap with the nature of dignity as we know it today. Moreover, Plato proposes a response both to the question of what dignity is like, as well as the question of what dignity is. It is existential perfection, rooted in a perfect manner of existence, based on a specific internal unity of being. Dignity is therefore primordial in regard to particular features and independent of their acquisition or loss. Plato’s approach allows him to postulate that people be treated as ends in themselves; an approach therefore that prohibits the treatment of people as objects. Both the state and law are ultimately subordinated to the good of the individual, rather than the individual to the good of the state. Istotny argument na rzecz relatywizmu kulturowego i przeciwko powszechności godności i wynikających z niej praw człowieka, oparty jest na poglądzie, że godność uznana została dopiero w czasach nowożytnych. Analiza fragmentu mowy Demiurga z Platońskiego dialogu Timajos ujawnia, że Platon rozwinął refleksję nad czymś, co stanowi o jakościowej różnicy między pewnymi istotami (bogami i ludźmi) a światem rzeczy, i co jest podstawą szczególnego traktowania tych istot, a co językiem współczesnym zasadnie można określić jako godność. Zbieżna jest charakterystyka tej godności z charakterystyką przyjmowaną współcześnie. Co więcej, Platon daje propozycję odpowiedzi nie tylko na pytanie, jaka jest godność, ale także na pytanie, czym jest godność. Jest ona doskonałością egzystencjalną, ugruntowanym w szczególnie doskonałym sposobie istnienia, opartym na szczególnej wewnętrznej jedności bytu. Jako doskonałość istnienia ogarnia ona cały byt, wszystkie jego cechy; jest nieoddzielalna od bytu (jest przyrodzona i niezbywalna). Jako pierwotna wobec partykularnych cech, jest niezależna od ich nabywania lub utraty. Platońskie ujęcie pozwala w oparciu o ujęcie godności formułować postulaty zbieżne z formułowanymi dziś dyrektywami nakazującymi traktować osoby jako cele same w sobie i zakazującymi traktowania osób w sposób czysto instrumentalny, przedmiotowy. Okazuje się, że – zdaniem Platona – jednostki nie wolno traktować czysto instrumentalnie dla dobra państwa; zarówno państwo, jak i prawo są podporządkowane dobru jednostki

Preambuła Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z 1997 r. Aksjologiczne podstawy prawa

Prezentowana książka jest pierwszą monografią w sposób całościowy omawiającą Preambułę Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z 2.4.1997 r. Dużo miejsca poświęca genezie tekstu - czytelnik znajdzie zgłoszone projekty oraz szerokie omówienie prac Komisji Konstytucyjnej Zgromadzenia Narodowego. W centrum uwagi znalazły się aksjologiczne podstawy całego polskiego systemu prawa oraz refleksja nad wartościami fundującymi porządek prawny w ogóle. Autor omawia poszczególne wartości, uwzględniając ich oddziaływanie na orzecznictwo, zwracając uwagę również na przyjęte przez ustrojodawcę rozstrzygnięcia dotyczące pozaprawnego ugruntowania wartości konstytucyjnych. Podejmuje także problem normatywnego charakteru Preambuły. Książka adresowana jest w sposób szczególny do wszystkich zainteresowanych prawem konstytucyjnym, przede wszystkim w kontekście zagadnień filozoficznoprawnych. Pogłębione rozumienie Preambuły Konstytucji jest istotne także dla wszystkich obywateli, gdyż wskazuje ona na podstawowe wartości leżące u podstaw wspólnoty politycznej

Normas verdaderas a la luz de la justificación axiológica de las normas

En la Constitución de la República de Polonia del 2 de abril de 19971 se reconocía el carácter objetivo de ciertos valores y un cognoscitivismo axiológico. Si tomamos las disposiciones constitucionales en serio tenemos que aceptar que algunas valoraciones morales o que algunas proferencias [utterances] valorativas pueden ser verdaderas o falsas y que nos informan acerca de una realidad objetiva. Por otro lado, en la teoría del derecho polaca y en los cursos universitarios de lógica para abogados se encuentran definiciones de la justificación axiológica de las normas y de normas axiológicas (normas que poseen una justificación axiológica) que presuponen que ningún valor es objetivo y que no pueden ser conocidos — se presupone un no-cognoscitivismo axiológico. De acuerdo con el no-cognoscitivismo, ninguna valoración y ninguna proferencia valorativa puede ser verdadera o falsa, ni puede informar acerca de la realidad. En este trabajo se analiza la concepción no-cognoscitivista de Zygmunt Ziembiński tal y como ha sido formulada en su libro de texto lógica práctica [Logika praktyczna] — el cual ha formado intelecTraduddo del inglés por Jorge Cerdio; título original: «True Norms in the Light of Axiological Justification of Norms». Relectura: Germán Sucar. La Constitución de la República de Polonia [Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej] del 2 de abril de 1997, Dziennik Ustaw, 1997. No. 78, item 483. Versión en inglés en Gierach, 2009: 21. 6S6 Mark Piechowiak tualmente a dos generaciones de abogados polacos y ha establecido el estándar bajo el que se entienden las justificaciones axiológicas y las normas axiológicas2. Su definición de valoración y de normas excluyen la posibilidad misma de un discurso significativo acerca de las valoraciones o acerca de las normas en términos de verdad o falsedad

Problem aksjologicznej legitymizacji uniwersalnego systemu ochrony praw człowieka

Problem of Axiological Legitimization of the Universal System of the Protection of Human Rights Summary In this paper it is argued that legitimization of the universal system (UN-system) of the protection of human rights depends primary not from the content of values recognised as fundamental but rather from metaaxiological solutions related to the way of existence and to the possibility of cognition of these values. Legitimisation is based on the recognition of an objective nature and of cognoscibility of basic values. Realisation of the primary aim of this paper is linked to the problem of different meanings of the notion of universality, used in the context of the universal system of the protection of human rights. First, descriptive and normative (prescriptive) meanings have to be distinguished. In the case of normative sense, there are moral and legal meanings of “universality”. An axiological justification of the universality of human rights in the legal sense leads to the legitimisation of the universal system. It is shown that modifications of – broadly accepted in the Polish theory of law – definitions of an axiological justification of legal norms are needed. These definitions base such a justification on the valuations made by particular groups of subjects. It is argued that it is much more convenient to refer to valuations understood as meanings of sentences of certain kind. Streszczenie W artykule zmierza się do uzasadnienia tezy, że legitymizacja uniwersalnego systemu ochrony praw człowieka jest oparta nie tyle na treści wartości uznawanych w tym systemie, ale na uznanych w nich rozstrzygnięciach metaaksjologicznych, dotyczących tego, jak istnieją wartości podstawowe dla tego systemu i czy są one poznawalne. Walor legitymizacyjny posiada przede wszystkim uznanie obiektywnego charakteru tych wartości i ich poznawalności (uznanie kognitywizmu aksjologicznego). Realizacja zasadniczego celu zakłada uporządkowanie podstawowych pojęć dotyczących problematyki powszechności praw człowieka – termin „powszechność” stosowany w odniesieniu do praw człowieka w kontekście uniwersalnego systemu ochrony ma wiele znaczeń. Przede wszystkim odróżnić trzeba powszechność w aspekcie opisowym i w aspekcie normatywnym. W przypadku powszechności w aspekcie normatywnym w grę może wchodzić powszechność w sensie ideowym (moralnym) i powszechność w sensie pozytywnoprawnym. Uzasadnienie tej ostatniej jest też uzasadnieniem poszukiwanej tu legitymizacji uniwersalnego systemu ochrony praw człowieka. Prowadzone analizy prowadza także do sformułowania postulatów dotyczących sposobu definiowania uzasadnienia aksjologicznego norm prawnych. Modyfikacji wymagają powszechnie przyjmowane w polskiej teorii prawa definicje relatywizujące takie uzasadnienie do ocen przyjmowanych przez konkretne podmioty oceniające lub ich grupy

Plato's Conception of Justice and the Question of Human Dignity: Second Edition, Revised and Extended

Contents 1 Introduction / 2 The Timaeus on dignity: the Demiurge’s speech / 3 Justice as a virtue / 4 The content of just actions / 5 Justice of the law and justice of the state / 6 Equality / 7 Some key issues in Plato’s conception of justice / 7.1 What is more excellent—justice of the soul or justice of action? / 7.2 Which activity is best and what is its best object? / 7.2. Just actions over contemplation / 7.2. The Timaeus and Plato’s teaching on justice / 7.2. The elderly Cephalus on justice: foreword as epilogue / 7.3 The sharing of wives: testing the interpretation on a ‘hard case’ / 8 Conclusion

The value of Doppler-derived myocardial performance index and tricuspid annular motion in the evaluation of the right ventricular function in patients with acute inferior myocardial infarction

Background: Right ventricular infarction (RVI) accompanies inferior myocardial infarction (IMI) in 30-55% of cases and the proximal segment of the right coronary artery (RCA) is the most common infarct-related artery (IRA). Early successful reperfusion radically improves upon an unfavourable early outcome in patients with IMI. Echocardiography is a valuable method, complementary to electrocardiography (ECG) in the identification of RVI. Tricuspid annular motion (TAM) and myocardial performance index (MPIR) allow the assessment of RV function independent of any geometrical principle. The aim of the study was to assess the value of MPIR and TAM in the diagnosis of RVI in patients with a first IMI. Methods: Echocardiography was performed on days 2-3 following IMI in 111 patients. Left (LV) and right (RV) ventricular function was assessed with special attention to the signs of RVI: RV segmental asynchrony (in any available view), RV wall motion score index (WMSIR), MPIR and TAM. On the grounds of ECG findings two groups of patients were analysed: I - 33 patients with RVI and II - 78 patients with no signs of RVI. Echocardiography parameters of RV function were additionally analysed in two subgroups of patients: A - patients with IRA in the proximal segment of RCA (proxRCA) and B - patients with IRA located elsewhere, as well as in a control group of 24 healthy subjects. Results: Group I and group II were comparable with respect to age, sex, history of angina prior to IMI, multi-vessel disease and left ventricular function. The mean interval between the onset of IMI and admission to hospital was significantly shorter and hypotension (&#8804; 95 mm Hg) was more often observed in group I than in group II. Segmental asynergy of RV walls was present in 88% of group I and in only 11% of group II (p < 0.001). There were significant differences between group I and group II in WMSIR (1.42 &plusmn; 0.28 vs. 1.04 &plusmn; 0.21, p < 0.0001), TAM (16.9 &plusmn; 1.5 vs. 21.4 &plusmn; 1.8, p < 0.001) and MPIR (0.42 &plusmn; 0.05 vs. 0.29 &plusmn; 0.06, p < 0.0001). Significant differences between control group and group I and between control group and group II in TAM and MPIR were revealed (p < 0.01). Both in group I and group II the mean values of TAM were lower and those of MPIR higher in the A than in the B subgroups. A sensitivity and specificity test showed that MPIR &#8805; 0.36 and TAM &#8804; 19.5 mm argue for RVI. At least one of these abnormal values was noted in all patients with RVI. Coexistence of both abnormal values of MPIR and TAM was significantly more often observed in group IA than in group IB (91% vs. 73%, p < 0.05) and in group IIA than in group IIB. Multivariate logistic regression analysis has established that MPIR and TAM increase the probability of a diagnosis of RVI in the same proportion (15.3-time and 15.6-time respectively). Conclusions: In patients with IMI echocardiography parameters - MPIR and TAM are supplementary to clinical and ECG data and are useful easily obtainable indicators of RVI. In patients with IMI RV dysfunction is related to the localisation of IRA. A sensitivity and specificity test showed that MPIR &#8805; 0.36 and TAM &#8804; 19.5 mm argue for RVI. At least one of these abnormal values was noted in all patients with RVI. Coexistence of both abnormal values of MPIR and TAM was significantly more often observed in group IA than in group IB (91% vs. 73%, p < 0.05) and in group IIA than in group IIB. Multivariate logistic regression analysis has established that MPIR and TAM increase the probability of a diagnosis of RVI in the same proportion (15.3-time and 15.6-time respectively). Conclusions: In patients with IMI echocardiography parameters - MPIR and TAM are supplementary to clinical and ECG data and are useful easily obtainable indicators of RVI. In patients with IMI RV dysfunction is related to the localisation of IRA

Obesity and adiponectin in acute myocardial infarction

Background: Low plasma concentration of adiponectin, a hormone-like peptide secreted by adipose tissue, is detected in obesity and in coronary artery disease. The aim of the study was to assess the impact of obesity on adiponectin and the relation of adiponectin to the anthropometric parameters and cardiovascular risk factors in men with acute myocardial infarction. Methods: Two groups of patients with first acute myocardial infarction were analyzed: 40 obese and 40 non-obese men. Waist and hip circumferences and waist-to-hip ratio, C-reactive protein (CRP), uric acid, fasting glucose, lipid profile and adiponectin were measured. Results: Mean level of adiponectin was significantly lower in obese than non-obese patients (6.80 &#956;g/ml &plusmn; 4.31 vs. 11.18 &#956;g/ml &plusmn; 7.19; p < 0.01). Adiponectin levels correlated negatively with all anthropometric measurements, the most significantly with waist circumference, with systolic blood pressure, fasting glucose, triglyceride levels, CRP, uric acid and positively with age and HDL-cholesterol. Adiponectin level was significantly associated with HDL-cholesterol, waist circumference and with trigliceryde levels and these independent variables explained 39% of the plasma adiponectin variability. Conclusions: In patients with acute myocardial infarction obesity is related to decreased adiponectin. Low adiponectin level is associated with atherogenic lipid profile and higher levels of inflammatory markers. (Cardiol J 2007; 14: 29&#8211;36

Przydatność doplerowskiego wskaźnika pracy serca oraz skurczowej amplitudy ruchu pierścienia trójdzielnego w ocenie czynności prawej komory u chorych z ostrym zawałem ściany dolnej lewej komory

Wstęp: Zawał prawej komory (RVI) towarzyszy zawałowi ściany dolnej lewej komory (IMI) w 30-55% przypadków, a tętnicą odpowiedzialną za zawał (IRA) jest zazwyczaj proksymalny odcinek prawej tętnicy wieńcowej (RCA). Skuteczna reperfuzja uzyskiwana metodą pierwotnej interwencji wieńcowej (pPCI) poprawia niekorzystne, wczesne rokowanie u chorych z RVI. Ocena echokardiograficzna (TTE) prawej komory (RV) jest cennym uzupełnieniem badania elektrokardiograficznego (EKG). Amplituda ruchu pierścienia trójdzielnego (TAM) oraz wskaźnik pracy serca (MPIR) opisują czynność RV bez konieczności odnoszenia się do zasad geometrycznych. Celem pracy była ocena przydatności MPIR i TAM w rozpoznaniu zaburzeń czynności RV u chorych z pierwszym IMI. Metody: W 2.-3. dobie IMI wykonano TTE u 111 chorych z IMI. Oceniano funkcję skurczową lewej komory oraz zaburzenia czynności RV z określeniem obecności odcinkowych zaburzeń kurczliwości (w jakiejkolwiek dostępnej projekcji), wskaźnika kurczliwości wolnej ściany RV (WMSIR), MPIR i TAM. Na podstawie kryteriów elektrokardiograficznych chorych podzielono na dwie grupy: grupa I - 33 osób z RVI i grupa II - 78 pacjentów bez RVI. Wydzielono również dwie podgrupy, w zależności od IRA: grupa A - IRA w proksymalnym odcinku RCA (proxRCA) i grupa B - IRA w dalszym odcinku RCA lub w tętnicy okalającej. W grupie kontrolnej liczącej 24 zdrowych osób określono prawidłowe wartości wskaźnika TAM i MPIR. W modelu wieloczynnikowej regresji logistycznej stwierdzono, że MPIR i TAM w podobnym stopniu zwiększają prawdopodobieństwo rozpoznania RVI. Wyniki: Grupy I i II nie różniły się istotnie pod względem wieku, płci, występowaniem choroby wielonaczyniowej i stopniem dysfunkcji skurczowej lewej komory. W grupie I częściej rejestrowano odcinkowe zaburzenia kurczliwości RV niż w grupie II (88% vs. 11%, p < 0,001) oraz stwierdzano istotne różnice w zakresie: WMSIR (1,42 &plusmn; 0,28 vs. 1,04 &plusmn; 0,21, p < 0,0001), TAM (16,9 &plusmn; 1,5 vs. 21,4 &plusmn; 1,8, p < 0,001) i MPIR (0,42 &plusmn; 0,05 vs. 0,29 &plusmn; 0,06, p < 0,0001). Wskaźniki TAM i MPIR istotnie różniły się między grupą kontrolną a grupami I i II (p < 0,01). Zarówno w grupie I, jak i w grupie II średnia wartość TAM była istotnie niższa, a MPIR wyższa w podgrupie A niż w podgrupie B. Wykazano, że MPIR &#8805; 0,36 i TAM &#8804; 19,5 mm wskazują na RVI. W grupie I przynajmniej jeden z wymienionych nieprawidłowych wyników rejestrowano u wszystkich chorych z RVI, a współistnienie obu istotnie częściej w grupie IA niż w grupie IB (91% vs. 73%, p < 0,05). Podobnie, w grupie chorych bez RVI (grupie II) nieprawidłowe wartości MPIR i TAM wiązały się z lokalizacją IRA w proksymalnym odcinku RCA. W modelu wieloczynnikowej regresji logistycznej stwierdzono, że MPIR i TAM w podobnym stopniu zwiększają prawdopodobieństwo rozpoznania RVI (odpowiednio 15,3- i 15,6-krotnie). Wnioski: U chorych z zawałem ściany dolnej MPIR i TAM są łatwymi do określenia, niegeometrycznymi wskaźnikami oceny funkcji RV i stanowią cenne uzupełnienie danych klinicznych i elektrokardiograficznych. U pacjentów z IMI zaburzenia czynności RV zależą od lokalizacji IRA. (TAM (16,9 &plusmn; 1,5 vs. 21,4 &plusmn; 1,8, p < 0,001) i MPIR (0,42 &plusmn; 0,05 vs. 0,29 &plusmn; 0,06, p < 0,0001). Wskaźniki TAM i MPIR istotnie różniły się między grupą kontrolną a grupami I i II (p < 0,01). Zarówno w grupie I, jak i w grupie II średnia wartość TAM była istotnie niższa, a MPIR wyższa w podgrupie A niż w podgrupie B. Wykazano, że MPIR &#8805; 0,36 i TAM &#8804; 19,5 mm wskazują na RVI. W grupie I przynajmniej jeden z wymienionych nieprawidłowych wyników rejestrowano u wszystkich chorych z RVI, a współistnienie obu istotnie częściej w grupie IA niż w grupie IB (91% vs. 73%, p < 0,05). Podobnie, w grupie chorych bez RVI (grupie II) nieprawidłowe wartości MPIR i TAM wiązały się z lokalizacją IRA w proksymalnym odcinku RCA. W modelu wieloczynnikowej regresji logistycznej stwierdzono, że MPIR i TAM w podobnym stopniu zwiększają prawdopodobieństwo rozpoznania RVI (odpowiednio 15,3- i 15,6-krotnie). Wnioski: U chorych z zawałem ściany dolnej MPIR i TAM są łatwymi do określenia, niegeometrycznymi wskaźnikami oceny funkcji RV i stanowią cenne uzupełnienie danych klinicznych i elektrokardiograficznych. U pacjentów z IMI zaburzenia czynności RV zależą od lokalizacji IRA